Sabi ko sa sarili'y kailangan nang wakasan; Di na dapat magpatuloy ang pagbuhos ng ulan. Akin na ngang lilimutin pait ng nakaraan; Pati hinagap kong bahaghari sa kalangitan.
Ngunit bigla na lang sarili ko'y nasumpungan; Nakamasid sa alapaap sa dating kanlungan. Paglalim nitong gabi ay hindi namamalayan; Tila ako'y nasasabik bumalik sa kawalan.
At 'di nga naglaon unti-unti kong naramdaman; Higpit ng pagkagapos, tanikala sa isipan. Muling nahulog sa bitag sa isang kumpas lamang; Lango sa pagnanasa na langit ay makakamtan.
Ngunit ako na ay gigising sa pagkakahimbing: Sa aking mga mata aalisin itong piring. Kahit 'di tuwid ang lakad, bukas ay haharapin; Ang dulo man ng walang hanggan aking mararating.
Recent Comments